Planter or a Builder??

Paolo Coelho in one of his recent books entitled as Brida speaks of an anonymous text from the traditions, which describes basically two attitudes that a person could take towards his/her life. It is either that of a planter or a builder. Now, what is the radical difference between a planter and a builder? Unlike the planters, the builders might take several years over their tasks, spending a good amount of their time and energy into the building work but one day they come to an end of their work when the building is finished.  Then they find themselves hemmed in by their own walls and life loses its taste and vigor for them because there is nothing more to look forward to. Everything is finished as the building now stands as a finished product.

Now, in the case of the planters the story is different. They endure storms and all the vicissitudes of the seasons; they have rarely time to rest and little by little they do their work to bring up the garden.  But unlike the building, the garden never stops growing and they too never stop growing.  The presence of life in the garden adds new meaning, vision and color to their own lives.  While it requires the gardener’s constant attention, it also allows life for the gardener to be a great adventure; a great school of learning and everyday they have something new to look forward to.

Now, the choice is up to me, who do I want to be? A planter or a builder?

വേറിട്ട ചില അനുഭവങ്ങള്‍!!

 

 

ഞാനിപ്പോള്‍ ബെല്ജിം എന്ന രാജ്യത്താണ്.  റോം എന്ന മഹാനഗരത്തില്‍ നിന്നും ഈ കൊച്ചു രാജ്യത്തു എത്തിയിട്ട് ഏതാണ്ട് പത്തു ദിവസം തികയുന്നു. അതെ, ബെല്ജിം ഒരു കൊച്ചു രാജ്യമാണ്.  വെറും ഒരു കോടിയോളം മാത്രം   മാത്രം ജനസംഖ്യ ഉള്ള ഒരു കൊച്ചു രാജ്യം.  തികച്ചും അപരിചിതനായി ഇവിടേയ്ക്ക് വന്ന ഞാന്‍ ഇന്ന് പലര്‍ക്കും സുപരിചിതനാണ്.  ദൈവമേ, 'സലേഷ്യന്‍' എന്ന എന്‍റെ ഐടെന്റിടി എത്ര പെട്ടെന്നാണ് എന്നെ മറ്റുള്ളവരുമായി ഘടിപ്പിക്കുന്നത്!! അതെ, സലേഷ്യന്‍ യഥാര്‍ത്ഥ്യം, അത് എവിടെ ചെന്നാലും ഒന്ന് തന്നെ.  അഫ്രികായിലയാലും, യൂറോപിലായാലും, ഏഷ്യയിലായാലും, ഞങ്ങളുടെയെല്ലാം സിരകളില്‍ ഓടുന്നത് ഒരേ സ്പിരിറ്റ്‌ തന്നെ, "സലേഷ്യന്‍ സ്പിരിറ്റ്‌".  

ഇവിടെ ഒരു കൊച്ചു സലേഷ്യന്‍ സമൂഹത്തിലാണ് എന്‍റെ വാസം.  ഏഴു സലേഷ്യന്‍ സഹോദരങ്ങലുള്ള ഒരു കൊച്ചു കുടുമ്പം.  എല്ലാവരും തന്നെ എഴുപതിനു മേലെ പ്രായമുള്ളവര്‍.  ഏറ്റവും പ്രായം ചെന്നത് തോന്നുട്ടിയെഴു വയസുള്ള ലിയോ ബ്രദര്‍.  ദിവസവും രാവിലത്തെ ഏഴുമണിയുടെ ദിവ്യബലിക്ക് അഞ്ചു മിനിട്ട് മുമ്പേ പള്ളിയിലെത്തുന്ന ബ്രദര്‍.  കുര്‍ബാനയ്ക്ക് മുമ്പേ കൂട്ടമണിയടിച്ചു എല്ലാവരെയും പള്ളിയിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നതും ഈ ബ്രദര്‍ തന്നെ.  ഭക്ഷണശേഷം മേശ വെടുപ്പക്കുന്നത് എഴുപതിയന്ച്ചുകാരനായ ഫാദര്‍ വിക്ടര്‍. ദിവസവും വൈകുന്നേരം കിടപ്പിലായ ഒരു സഹോദരന് ഭക്ഷണം വാരികൊടുകുന്നതും, സുചിയാക്കുന്നതും  എഴുപതിയന്ച്ചുകാരനായ ഫാദര്‍ ക്ലോട്.  ഒരട്ടരിയില്‍  കുട്ടികളുടെ ഫുട്ബോള്‍ കളിക്ക് വിസിലൂതി ഓടി നടക്കുന്നു എഴുപതിനലുകാരനായ ഫാദര്‍ ഗബ്രിയേല്‍.  ദിവസവും രാത്രി എന്നെ ഫ്രഞ്ച് ഗ്രാമ്മര്‍ പഠിപ്പിക്കാനായി ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഫാദര്‍ പിയേര്‍.  ദൈവമേ, അനുഭവ സമ്പത്താല്‍ എത്രയോ അനുഗ്രഹീതമായിരിക്കുന്നു ഈ വേനലവധിക്കാലം.   അനുകരിക്കാന്‍ എത്ര എത്ര മാതൃകകള്‍.  ജീവിക്കുന്ന ഡോണ്‍ ബോസ്കകള്‍ ആയ ഈ വന്ദ്യ വൈദികരുടെ ഇടയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആത്മ നിന്ദ കൊണ്ട് എന്‍റെ ശിരസ് താഴുന്നു. കാരണം അവരുടെ പത്തിലൊന്ന് ഉത്സാഹമോ, തീക്ഷനതയോ എനിക്കില്ല.  എങ്കിലും ഇവരെ ഒക്കെ കാണാനും, ഇവരുടോയൊക്കെ കൂടെ ജീവിതം പങ്കു വക്കാനും സാധിച്ചല്ലോ എന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കൃതഞ്ഞത കൊണ്ട് കണ്ണ് നിറയുന്നു. 

Judas and Mary

Mary and Judas are two possibilities open to any follower of Christ. Even after having spent three long years with the Galilean Master, Judas fails to recognize the beauty of his discipleship. He is a man of regrets.  There are only bitter regrets and lamentations left in him. He counts all that is spent for Christ as a loss (to use his own terminology "a waste") and that is the reason why he was quick to find fault with Mary who spent more than 300 denaro to buy the coastly perfume to anoint the feet of Jesus (and John, the evangelist reminds us that this was not a small sum of money, probably the wage of a normal worker of a whole year). Judas sees it as a sheer waste. But Mary has a single worry. All that is spent is still not sufficient for her.  She says to herself: "If I had little more, I could have spent even that too..."

O my God, even in my own life of consecration, not rare are the moments when the Judas in me confronts the Marian part with several questions. Why at all such a 'waste'? your life, your dreams, your visions, your colours, your desires for a family, for a partner, for a sibling and so on and so forth. But the Mary in me will remind me, all that is spent for Christ will never go waste and He will never allow it to go waste.

Sanchariyude Daivam